این خط که همی رخ تو را از ظهیر فاریابی رباعی 47

1 سپیده دم که صبا مژده بهار دهد دم هوا مدد نافه تتار دهد

2 دل مرا که فراموش کرد عهد وصال نسیم باد صبا بوی زلف یار دهد

1 زلف سرمستش چو در مجلس پریشانی کند جان اگر جان را نیندازد گرانجانی کند

2 عقلها را از پریشان زیستن نبود گزیر اندر آن مجلس که زلف او پریشانی کند

1 شاها درِ تو قبله شاهان عالم است گردون تو را مسحر و گیتی مسلم است

2 مقصود آفرینش عالم تویی از آنک ذات مطهرت سبب نظم عالم است