این مژده فتح از پی هم زیبا بود از کلیم رباعی 36

1 ز آه گرمی آتش زنم سراپا را ز یک فتیله کنم داغ جمله اعضا را

2 حدیث بحر فراموش شد که دور از تو ز بس گریسته ام آب برده دریا را

1 نمی‌بیند سرم چون شمع شب‌ها روی بالین را به چشم دیگران پیوسته بینم خواب شیرین را

2 کدورت بیشتر آن را که جوهر بیشتر باشد نمی‌گیرد غبار زنگ هرگز تیغ چوبین را

1 چند از شرم تو باشد در نقاب رخ بپوشان تا برآید آفتاب

2 بر سر هر عضو من دردت نهاد نقطه داغی نشان انتخاب