1 این سخن نقلست در قوت القلوب زان بزرگ پای دین پاک از عیوب

2 گفت هر روز ازملایک عالمی سوخته گردد ز نور حق همی

3 ز ابتداتا انتهای روزگار چند دانی نسل آدم را شمار

4 راست هم چندان بهر روزی ملک از سماک انگشت گردد تا سمک

5 میبسوزند این همه روحانیان پس دگر میآید آنگه در میان

6 ای عجب هر روز چندین سوخته خیل دیگر خویشتن بر دوخته

7 چون ملایک حاضر و جمع آمدند سر بسر پروانهٔ شمع آمدند

8 این همه هر روز میسوزند پاک دیگران در آرزوی آن هلاک

9 تاملک کردند آدم را سجود عشقشان یک ذره آمد در وجود

10 ره بحق چون جان آدم یافتند تا ابد در خدمتش بشتافتند