این از خیام نیشابوری ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 5

1 عمرت تا کی به خودپرستی گذرد یا در پی نیستی و هستی گذرد

2 می نوش که عمری که اجل در پی اوست آن به که به خواب یا به مستی گذرد

1 آنان که محیط فضل و آداب شدند در جمع کمال شمع اصحاب شدند

2 ره زین شب تاریک نبردند برون گفتند فسانه‌ای و در خواب شدند

1 این یک دو سه روز نوبت عمر گذشت چون آب به جویبار و چون باد به دشت

2 هرگز غم دو روز مرا یاد نگشت روزی که نیامده‌ست و روزی که گذشت

1 تا کی غم آن خورم که دارم یا نه وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه

2 پرکن قدح باده که معلومم نیست کاین دم که فرو برم برآرم یا نه

1 هر راز که اندر دل دانا باشد باید که نهفته‌تر ز عنقا باشد

2 کاندر صدف از نهفتگی گردد در آن قطره که راز دل دریا باشد

1 دنیا دیدی و هرچه دیدی هیچ است، و آن نیز که گفتی و شنیدی هیچ است،

2 سرتاسرِ آفاق دویدی هیچ است، و آن نیز که در خانه خزیدی هیچ است.