پرتاب پریده را بشست آوردن از نیر تبریزی رباعی 8

1 پس فرشته نصرت از امر قدیر شد فرو از ذروۀ بالا بزیر

2 دید تنها تا جدار گاه عشق گفت کای اسپهبد اسپاه عشق

1 چون گرفتند ره کوی شهادت در پیش زمرۀ خیل اسیران به هزاران تشویش

2 هر یکی نعش شهیدی به بر آورد چو جان کرد با همدم خود شرح پریشانی خویش

1 سیم عاشور چون شمع افق سر نهفت اندر پس نیلی تنق

2 شه بقربانگاه دشت کربلا بر نشست و کشتگانرا زد صلا