قسمت کردند ماه و خور بی کم و بیش از کلیم رباعی 24

1 آزادگی ز منت احسان رمیدنست قطع امید دست طلب را بریدنست

2 بحریست زندگی که نهنگش حوادثست تن کشتی است و مرگ بساحل رسیدنست

1 سر ببستان چو دهد جلوه یغمائی را اول از سرو کند جامه رعنائی را

2 پای سعیم شده از خار رهت پوشیده چاره زین به نتوان کرد تهی پائی را

1 جا نیابی اگر ایدل گله بیجا چیست تو که پروانه بزمی هوس اینها چیست

2 سازگار همه طبع ار نبود، عیبی نیست پنبه را آرزوی همدمی مینا چیست