صد باره وجود را فرو از خاقانی شروانی رباعی 148

1 بس لابه که بنمودم و دل‌دار نپذرفت صد بار فغان کردم و یک‌بار نپذرفت

2 از دست غم هجر به زنهار وصالش انگشت زنان رفتم و زنهار نپذرفت

1 دل را ز دم تو دام روزی است وز صاف تو درد خام روزی است

2 از ساقی مجلس تو ما را از دور خیال جام روزی است

1 در این عهد از وفا بوئی نمانده است به عالم آشنارویی نمانده است

2 جهان دست جفا بگشاد آوخ وفا را زور بازویی نمانده است