رو از جلال الدین محمد مولوی مثنوی معنوی 111

1 رو به هم کردند هر سه مفتتن هر سه را یک رنج و یک درد و حزن

2 هر سه در یک فکر و یک سودا ندیم هر سه از یک رنج و یک علت سقیم

3 در خموشی هر سه را خطرت یکی در سخن هم هر سه را حجت یکی

4 یک زمانی اشک‌ریزان جمله‌شان بر سر خوان مصیبت خون‌فشان

5 یک زمان از آتش دل هر سه کس بر زده با سوز چون مجمر نفس