رفتند همرهان و تو در فکر از طبیب اصفهانی غزل 158

1 رفتند همرهان و تو در فکر منزلی آه این چه غفلتست دریغا که غافلی

2 از دود آه سوختگان باش برحذر اندیشه کن مباد نهی داغ بر دلی

3 مشکل ز کار تا نگشائی تو، خلق را مشکل ترا ز کار گشایند مشکلی

4 کشتی فکنده ایم بدریای بی کنار ما را مگر بگوش رسد نام ساحلی

5 حسرت مراست روی تو در پرده حجاب خوش بی حجاب آنکه در آئی بمحفلی

6 از دشت جای خار ز بس گل دمید طبیب از دیده خون ببار بدنبال محملی