یکی را گفتند: عالم بی از سعدی شیرازی گلستان 74

1 چه دل‌ها بردی ای ساقی به ساق فتنه‌انگیزت دریغا بوسه چندی بر زنخدان دلاویزت

2 خدنگ غمزه از هر سو نهان انداختن تا کی سپر انداخت عقل از دست ناوک‌های خونریزت

1 پیش رویت قمر نمی‌تابد خور ز حکم تو سر نمی‌تابد

2 نیکویی خوی کن که نرگس مست ...

1 من چون تو به دلبری ندیدم گلبرگ چنین طری ندیدم

2 مانند تو آدمی در آفاق ممکن نبود پری ندیدم

1 عشقبازی نه من آخر به جهان آوردم یا گناهیست که اول من مسکین کردم

2 تو که از صورت حال دل ما بی‌خبری غم دل با تو نگویم که ندانی دردم

1 بگذشت و چه گویم که چه بر من بگذشت سیلاب محبتم ز دامن بگذشت

2 دستی به دلم فرو کن ای یار عزیز تا تیر ببینی که ز جوشن بگذشت