گویند که دوش شحنگان از سعدی شیرازی رباعی 880

1 روزی دو سه شد که بنده ننواخته‌ای اندیشه به ذکر وی نپرداخته‌ای

2 زان می‌ترسم که دشمنان اندیشند کز چشم عنایتم بینداخته‌ای

1 دیر آمدی ای نگار سرمست زودت ندهیم دامن از دست

2 بر آتش عشقت آب تدبیر چندان که زدیم بازننشست

1 ای مایهٔ درمان نفسی ننشینی تا صورت حال دردمندان بینی

2 گر من به تو فرهاد صفت شیفته‌ام عیبم مکن ای جان که تو بس شیرینی

1 بگذشت و چه گویم که چه بر من بگذشت سیلاب محبتم ز دامن بگذشت

2 دستی به دلم فرو کن ای یار عزیز تا تیر ببینی که ز جوشن بگذشت

1 عشقبازی نه من آخر به جهان آوردم یا گناهیست که اول من مسکین کردم

2 تو که از صورت حال دل ما بی‌خبری غم دل با تو نگویم که ندانی دردم