* گویند بهشتِ عَدْن با حور خوش است، از خیام ترانه‌ی خیام (صادق هدایت) 17

1 گر بر فلکم دست بدی چون یزدان برداشتمی من این فلک را ز میان

2 از نو فلکی دگر چنان ساختمی کازاده بکام دل رسیدی آسان

1 از دی که گذشت هیچ ازو یاد مکن فردا که نیامده ست فریاد مکن

2 برنامده و گذشته بنیاد مکن حالی خوش باش و عمر بر باد مکن

1 ایدل تو به اسرار معما نرسی در نکته زیرکان دانا نرسی

2 اینجا به می لعل بهشتی می ساز کانجا که بهشت است رسی یا نرسی

1 هر راز که اندر دل دانا باشد باید که نهفته‌تر ز عنقا باشد

2 کاندر صدف از نهفتگی گردد در آن قطره که راز دل دریا باشد

1 دنیا دیدی و هرچه دیدی هیچ است، و آن نیز که گفتی و شنیدی هیچ است،

2 سرتاسرِ آفاق دویدی هیچ است، و آن نیز که در خانه خزیدی هیچ است.

1 تا کی غم آن خورم که دارم یا نه وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه

2 پرکن قدح باده که معلومم نیست کاین دم که فرو برم برآرم یا نه