این از جلال الدین محمد مولوی مثنوی معنوی 114

1 این بگفتند و روان گشتند زود هر چه بود ای یار من آن لحظه بود

2 صبر بگزیدند و صدیقین شدند بعد از آن سوی بلاد چین شدند

3 والدین و ملک را بگذاشتند راه معشوق نهان بر داشتند

4 هم‌چو ابراهیم ادهم از سریر عشقشان بی‌پا و سر کرد و فقیر

5 یا چو ابراهیم مرسل سرخوشی خویش را افکند اندر آتشی

6 یا چو اسمعیل صبار مجید پیش عشق و خنجرش حلقی کشید