1 ظالمان کردند مردی را اسیر ریختند آبی برو چون ز مهریر

2 میزدندش چوب و او میگفت زار دست من گیر ای خدای کامگار

3 شیخ مهنه میگذشت آنجایگاه خادمی گفتش که ای سلطان راه

4 گر از ایشانش شفاعت میکنی همچنان دانم که طاعت میکنی

5 این شفاعت گفت چون آرم بجای کین زمان یاد آمد او را از خدای

6 هر کرا این لحظه آید یاد ازو دل دریده سر بریده باد ازو

7 یاد آن بهتر که آرام آورد مار را چون مور در دام آورد