1 هر چه درین چره کهن ساختند قالبی از بهر سخن ساختند

2 لیک نیفتاد به روی ز می قالب این سکه به از آدمی

3 زنده به جز آدمیان نیست کس کادمی از ناطقه زنده است و بس

4 پس چو چنین است سخن جان ماست وانکه بد و زنده بود زان ماست

5 این خرد و نطق که زان تواند هر دو به هم شیرهٔ جان تواند

6 گر به خرد گنج نهان داده‌اند لیک کلیدش به زبان داده‌اند