1 به شوخی زد طرب غم آفریدند مکرر شد عسل سم آفریدند

2 نثار نازی از اندیشه گل کرد دو عالم جان به یک دم آفریدند

3 به زخم اضطراب بسمل ما ز خون رفته مرهم آفریدند

4 شکست عافیت آهنگ گردید به هرجا ساز آدم آفریدند

5 جهان جوش بهار بی‌نیازیست به یک صورت دو گل‌ کم آفریدند

6 به هرجا وحشت ما عرضه دادند شرار و برق بی‌رم آفریدند

7 گل این بوستان آفت بهار است شکست و رنگ توأم آفریدند

8 به تسکین دل مجروح بسمل پر افشانده مرهم آفریدند

9 به پیری‌ گریه‌ کن‌ کایینه‌ ی صبح برای عرض شبنم آفریدند

10 کریمان‌ خون شوید از خجلت جود که شهرت خاص حاتم آفریدند

11 چون ماه نو خم وضع سجودم ز پیشانی مقدم آفریدند

12 نه مخموری نه مستی چیست بیدل دماغت از چه عالم آفریدند