بهر مهر تو به فردوس براتم از فیض کاشانی غزل 1089

1 بهر مهر تو به فردوس براتم دادند وز جهنم به ولای تو نجاتم دادند

2 در شب هجر تو بودم چو خضر در ظلمات تا که از چشمه شوق آب حیاتم دادند

3 سرخوش از دوستی آل پیمبر گشتم باده از جام تجلّی صفاتم دادند

4 بی‏خود از شعشعه پرتو ذاتم کردند یعنی از نور ولاشان لمعاتم دادند

5 من همان روز ز اسلام شدم برخوردار که به دل نور ولای حضراتم دادند

6 گر شدم عالم و عارف به ولاشان چه عجب مستحق بودم و اینها به زکاتم دادند

7 فیض از اهل نجات است یقین می‏دانم گو چرا زانکه در این شیوه ثباتم دادند