1 تادر دشت هست و جو باره نیست از کوشش و کشش چاره
2 ای خداوند هفت سیّاره پادشاهی فرست خونخواره
3 تا در دشت را چو دشت کند جوی خون راند او ز جو باره
4 عدد هر دوشان بیفزاید هر یکی را کند بصد پاره
اولین نفری باشید که نظر میدهید
این شعر چه حسی در تو زنده کرد؟ برداشتت رو بنویس، تعبیرت رو بگو، یا پرسشی که در ذهنت اومده رو مطرح کن.
1 مخور ای دل غم بسیار مخور ور خوری جز غم دلدار مخور
2 نه غم یار عزیزست؟ آن نیز اگرت هست نگهدار مخور
1 هر که چون روی تو رویی دارد سر بسر راحت دنیی دارد
2 هر که دارد دهن و زلف و خطت کوثر و سدره و طوبی دارد
1 درد دل از حد گذشت و یار نداند دل همه غم گشت و غمگسار نداند
2 شد ز ضعیفی تنم چنان که گر او را گیری صد بار در کنار نداند
شماره موبایل خود را وارد کنید:
کد ارسالشده به