بازم چراغ دل بمی از بابافغانی شیرازی غزل 150

1 بازم چراغ دل بمی ناب روشنست چشمم ز جلوه ی گل سیراب روشنست

2 چون صبح اگر ستاره فشانی کنم رواست کز دیدن تو دیده ی بیخواب روشنست

3 امشب که در خرابه ی درویش آمدی بیرون مرو که خانه ز مهتاب روشنست

4 بخشد صفای چشمه ی خورشید دیده را آیینه ی رخ تو که چون آب روشنست

5 شمع مراد من ز تماشای ابرویت همچون چراغ گوشه ی محراب روشنست

6 خالی مباد ساغر دور از می وصال کز این چراغ مجلس احباب روشنست

7 سربازی فغانی شیدا به تیغ عشق جوهر صفت ز خنجر قصاب روشنست