در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1267

1 در عشق آتشینش آتش نخورده آتش بی‌چهره خوش او در خوش هزار ناخوش

2 دل از تو شرحه شرحه بنشین کباب می‌خور خون چون میست جوشان بنشین شراب می‌چش

3 گوشی کشد مرا می گوشی دگر کشد وی ای دل در این کشاکش بنشین و باده می‌کش

4 هفت اخترند عامل در شش جهت ولیکن ای عشق بردریدی این هفت را از آن شش

5 گاهی چو آفتابم سرمایه بخش صد مه گه چون مهم گذاران در عشق یار مه وش

6 گر منکری گریزد از عشق نیست نادر کز آفتاب دارد پرهیز چشم اعمش

7 صدغ الوفاء حقاء من فقدکم مشوش وجه الولاء حقاء من عبرتی منقش

8 القلب لیس یلقی نادیک کیف یصبر الاذن لیس یلقن حادیک کیف ینعش