ازدیده ز رفتن تو خون می‌آید از وحشی بافقی رباعی 36

1 تا قسمتم ز میکدهٔ آرزوی کیست رطل میی که مست شوم ، در سبوی کیست

2 تیغی که زخم ناز به قدر جگر خورم تا در میان غمزهٔ بیداد جوی کیست

1 هرگزم یارب از آن دیدار مهجوری مباد این نگاه دور را از روی او دوری مباد

2 من کجا و رخصت آن بزم دانم جای خویش دیگران هم رخصت ار خواهند دستوری مباد

1 ز پیش دیده تا جانان من رفت تو پنداری که از تن جان من رفت

2 اگر خود همره جانان نرفتم ولی فرسنگها افغان من رفت