پیوسته فکر وصل بتان پیشه از قدسی مشهدی غزل 123

1 پیوسته فکر وصل بتان پیشه من است کوتاه‌تر ز فکر من اندیشه من است

2 سنگی اگر به شیشه برد راه سنگ اوست گر شیشه‌ای به سنگ خورد شیشه من است

3 زحمت ندید مورچه‌ای زیر پای من کاین پای نیست، چوب ته تیشه من است

4 هرجا نهال مهر و محبت شود بلند چون نیک بنگری ز رگ و ریشه من است

5 کی آشنا بود دل هرکس به درد عشق قدسی به من گذار که این پیشه من است