1 هست مهمانخانه این تن ای جوان هر صباحی ضیف نو آید دوان
2 هین مگو کین مانند اندر گردنم که هم اکنون باز پرد در عدم
3 هرچه آید از جهان غیبوش در دلت ضیفست او را دار خوش
1 گفت موسی ای کریم کارساز ای که یکدم ذکر تو عمر دراز
2 نقش کژمژ دیدم اندر آب و گل چون ملایک اعتراضی کرد دل
1 گفت نه والله بالله العظیم مالک الملک و به رحمان و رحیم
2 آن خدایی که فرستاد انبیا نه بحاجت بل بفضل و کبریا
1 دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد به زیر آن درختی رو که او گلهای تر دارد
2 در این بازار عطاران مرو هر سو چو بیکاران به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد
1 بوقلمون چند از انکار تو در کف ما چند خلد خار تو
2 یار تو از سر فلک واقف است پس چه بود پیش وی اسرار تو
1 هله هش دار که در شهر دو سه طرارند که به تدبیر کلاه از سر مه بردارند
2 دو سه رندند که هشیاردل و سرمستند که فلک را به یکی عربده در چرخ آرند