1 هست مستی که مرا جانب میخانه برد جانب ساقی گلچهره دردانه برد

2 هست مستی که کشد گوش مرا یارانه از چنین صف نعالم سوی پیشانه برد

3 نعل آنست که بوسه گه او خاک بود لعل آنست که سوی می و پیمانه برد

4 جان سپاریم بدان باده جان دست نهیم پیشتر زانک خردمان سوی افسانه برد

5 شاخ شاخست دل از رنگ سر زلف خوشش تا چرا بند چنان موسی سر شانه برد