یک از جلال الدین محمد مولوی مثنوی معنوی 110

1 یک خلیفه بود در ایام پیش کرده حاتم را غلام جود خویش

2 رایت اکرام و داد افراشته فقر و حاجت از جهان بر داشته

3 بحر و در از بخششش صاف آمده داد او از قاف تا قاف آمده

4 در جهان خاک ابر و آب بود مظهر بخشایش وهاب بود

5 از عطااش بحر و کان در زلزله سوی جودش قافله بر قافله

6 قبلهٔ حاجت در و دروازه‌اش رفته در عالم بجود آوازه‌اش

7 هم عجم هم روم هم ترک و عرب مانده از جود و سخااش در عجب

8 آب حیوان بود و دریای کرم زنده گشته هم عرب زو هم عجم