1 پس آنگه ساز و ترتیب سفر کن بکلی خویش را از خود بدر کن

2 تو اصل کار خود را نیستی دان که از هستی نیابی ذوق ایمان

3 بساز از جان تو ساز اربعینت که تا ایزد بود یار و معینت

4 برآور اربعین ثانی ای یار تهی از خود شو و فارغ از اغیار

5 بفکر اندر شده مستغرق وقت بری گشته ز شکر و کبر و ازمقت

6 بذکر اندر زبان با دل موافق بدار ای جان که تا باشی توصادق

7 مکن ذکری به جز تهلیل جانا که تهلیست بهتر ذکر دانا

8 دل خود را بجد و جهد میجوی که تا گاهیت بنماید ترا روی

9 اگر روی دل خود بازیابی تمامت برگ خود را ساز یابی

10 مگردان قوت خود کمتر ز پنجاه مباش ایمن ز نقش خویش در راه

11 بقدر طاقت خود خواب کن دور ز بیخوابی مشو یکباره رنجور

12 شب هر جمعهٔ بیدار میباش بجان و دل تو اندر کار میباش

13 چنان میکوب این در را بحرمت که بگشایند و بخشایند جرمت

14 بدین سان اربعینی چون برآری بدان در ره ز معنی برقراری