سپس بهر تاراج از ادیب الممالک فراهانی مثنوی 29

1 سپس بهر تاراج این تاج و تخت نشستند و پیمان به بستند سخت

2 که در خاک ایران سپارند راه به روز سپید و به شام سیاه

3 دلیرانش را خوار و خیره کنند چراغ شبش تار و تیره کنند

4 به هرجا پرستشگه ایزدی بکوبند یکسر ز نابخردی

5 نمانند از رازداران دین تن زنده بر جا در آن سرزمین

6 بدان سان که اندر سمرقند و سغد سپردند جای هزاران به جغد

7 چنان چون به فرغانه و دشت چاچ مساجد شده پر ز ناقوس و خاج

8 به ایران زمین نیز غوغا کنند مساجد بدل بر کلیسا کنند