پیش توانگرمنشان‌، پهلوی از بیدل دهلوی غزل 179

1 پیش توانگرمنشان‌، پهلوی لاغر مگشا دست‌به‌هر دست‌مده‌، چشم به‌هردرمگشا

2 تا زیقینت به‌گمان‌، چشم نپوشند خسان بند نقاب سحرت در صف شبپر مگشا

3 همت تمکین نظرت نیست کم ازموج‌گهر جیب حیا تا ندری خاک شووپرمگشا

4 تا نفتد شمع صفت‌آتش‌ غارت به سرت در بر محفل ز میانت‌کمر زر مگشا

5 آب رخ‌کس نرود جز به تقاضای هوس شیشه تهی‌گیر ز می یا لب ساغر مگشا

6 گر به خود افتد نگهت‌، پشم نداردکلهت ننگ‌کلی تا نکشی در همه جا سرمگشا

7 لب به‌هم آر از من وما، وعظ و بیان پرمسرا پشت ورخ این دو ورق ته‌کن و دفتر مگشا

8 ماتم هم در نظر است انجمن عبرت ما چشمی اگر بازکنی بی‌مژهٔ تر مگشا

9 ای نفست صبح ازل تا ابدت چیست جدل یک‌سرت‌ز رشته‌بس‌است آن‌سر دیگرمگشا

10 بیدل از آیینهٔ ما غیر ادب‌گل نکند خون تحیر به خیال از رگ جوهر مگشا