جهان رنگ و بو پیدا از اقبال لاهوری زبور عجم 124

1 جهان رنگ و بو پیدا تو میگوئی که راز است این یکی خود را بتارش زن که تو مضراب و ساز است این

2 نگاه جلوه بدمست از صفای جلوه می لغزد تو میگوئی حجابست این نقابست این مجاز است این

3 بیا در کش طناب پرده های نیلگونش را که مثل شعله عریان بر نگاه پاکباز است این

4 مرا این خاکدان من ز فردوس برین خوشتر مقام ذوق و شوقست این حریم سوز و ساز است این

5 زمانی گم کنم خود را زمانی گم کنم او را زمانی هر دو را یابم چه رازست این چه رازست این