1 جهان ز جنس اثرهای این و آن خالیست به هرزه وهم مچینیدکاین دکان خالیست

2 گرفته است حوادث جهان مکان را ز عافیت چه زمین و چه آسمان خالیست

3 به رنگ چنبر دف در طلسم پیکر ما به هرچه دست زنی منزل فغان خالیست

4 ز شکرتیغ تویارب چسان برون آید دهان زخم اسیری‌که از زبان خالیست

5 اگرچه شوق تو لبریز حیرتم دارد چوچشم آینه آغوش من همان خالیست

6 ترشحی به مزاج سحاب فیض نماند که آستین‌کریمان چو ناودان خالیست

7 به چشم زاهد خودبین چه توتیا وچه خاک که ازحقیقت بینش چوسرمه‌دان‌خالیست

8 کدام جلوه‌که نگذشت زین بساط غرور تو هم بتازکه میدن امتحان خالیست

9 فریب منصب‌گوهر مخورکه همچو حباب هزارکیسه درین بحر بیکران خالیست

10 ز چاک دانهٔ خرما، شد اینقدر معلوم که از وفا دل سخت شکرلبان خالیست

11 گهر زیأس‌،‌کمر، برشکست‌، موج نبست دلی‌که پر شود از خود ز دشمنان خالیست

12 به جیب تست اگر خلوتی و انجمنی‌ست برون ز خویش‌کجا می‌روی جهان خالیست

13 به همزبانی آن چشم سرمه‌سا بیدل چو میل سرمه‌، زبان من از بیان خالیست