جهان مهر و مه زناری اوست از لاهوری ارمغان حجاز 315

1 بپای خود مزن زنجیر تقدیر ته این گنبد گردان رهی هست

2 اگر باور نداری خیز و دریاب که چون پا وا کنی جولانگهی هست

1 در شریعت معنی دیگر مجو غیر ضو در باطن گوهر مجو

2 این گهر را خود خدا گوهر گر است ظاهرش گوهر بطونش گوهر است

1 شد اسیر مسلمی اندر نبرد قائدی از قائدان یزد جرد

2 گبر باران دیده و عیار بود حیله جو و پرفن و مکار بود

1 مثل آئینه مشو محو جمال دگران از دل و دیده فرو شوی خیال دگران

2 آتش از ناله مرغان حرم گیر و بسوز آشیانی که نهادی به نهال دگران