جهان دریای خونابست و ناپیداست از نیر تبریزی غزل 96

1 جهان دریای خونابست و ناپیداست پایانش الا ای آب جو بهراس از این دریا و طوفانش

2 مجو شیر ای پسر زینهار از این نامهربان مادر که خون شوهرانست اینکه می بینی نه پستانش

3 ندارد جز دونان بر سفرۀ این نانکور مهمانکش که دارد آون از گردون و ناهار است مهمانش

4 جوانمردان بدونان منت دونان نمی ارزد جوانمردانه بگذر زیندونان و اهل بدونانش

5 شب و روزش دو شهمار است و خود ضحاک و ماران است نمی بینی که مغز سر خورد پیوسته مارانش