خردمندی را که در زمرهٔ اجلاف سخن ببندد شگفت مدار که آواز بربط از سعدی گلستان 52

1 دیده از دیدار خوبان برگرفتن مشکلست هر که ما را این نصیحت می‌کند بی‌حاصلست

2 یار زیبا گر هزارت وحشت از وی در دلست بامدادان روی او دیدن صباح مقبلست

1 بوی گل و بانگ مرغ برخاست هنگام نشاط و روز صحراست

2 فراش خزان ورق بیفشاند نقاش صبا چمن بیاراست

1 عشقبازی نه من آخر به جهان آوردم یا گناهیست که اول من مسکین کردم

2 تو که از صورت حال دل ما بی‌خبری غم دل با تو نگویم که ندانی دردم

1 بگذشت و چه گویم که چه بر من بگذشت سیلاب محبتم ز دامن بگذشت

2 دستی به دلم فرو کن ای یار عزیز تا تیر ببینی که ز جوشن بگذشت