بادی که ز کوی آن نگارین از سنایی غزنوی رباعی 143

1 بادی که ز کوی آن نگارین خیزد از خاک جفا صورت مهر انگیزد

2 آبی که ز چشم من فراقش ریزد هر ساعتم آتشی به سر بربیزد