1 باد بر خاک ترک تازی کرد با عروسان خفته بازی کرد

2 ابر از آب دیده وقت سحر جامۀ شاخ را نمازی کرد

3 غنچه را بر سماع بلبل مست وقت خوش گشت و خرقه بازی کرد

4 من چو نرگس ندیده ام هرگز خاک پایی که سرفرازی کرد

5 اندرین هفته باد ناسودست بس که هر گونه کارسازی کرد

6 نرگسانرا کلاه زر بخشید غنچه را برگ دلنوازی کرد

7 چون زبان بنفشه کوته یافت سوسن آنجا زبان درازی کرد

8 گل که اوّل ز برگ و ساز تمام بر سر شاخ ترک نازی کرد

9 وز غرور توانگریّ و جمال بلبلان را جگر گدازی کرد

10 عاقبت خاک بر دهان افکند زانکه دعوی بی نیازی کرد