1 موج پوشید روی دریا را پردهٔ اسم شد مسما را

2 نیست بی‌بال اسم پروازش کس ندید آشیان عنقا را

3 عصمت حسن یوسفی زد چاک پردهٔ طاقت زلیخا را

4 می‌کشد پنبه هرسحرخورشید تا دهد جلوه داغ دلها را

5 جاده هرسوگشاده است آغوش که دریده‌ست جیب صحرا را

6 شعلهٔ دل ز چشم تر ننشست ابر ننشاند جوش دریا را

7 آگهی می‌زند چوآیینه مُهر بر لب زبان‌گویا را

8 قفل‌گنج زر است خاموشی از صدف پرس این معما را

9 بیدل ار واقفی ز سرّ یقین ترک‌کن قصهٔ من وما را