1 آب بسیار آن یکی در شیر کرد حق تعالی گاو را تقدیر کرد

2 چون بیامد سر بسوی آب برد تا که دم زد گاو را سیلاب برد

3 هرچه او صد باره گرد آورده بود جمله در یکبار آبش برده بود

4 آب چون بر شیر بیش از پیش کرد جمع کرد و گاه را در پیش کرد

5 هرکه او یکدم ز مرگ اندیشه داشت چون تواند ظلم کردن پیشه داشت

6 چون براندیشم ز مردن گاه گاه عالمم بر چشم میگردد سیاه

7 لیک وقتی هست کز شادی مرگ پای میکوبم ز سر سبزی چو برگ

8 زانکه میدانم که آخر جان پاک باز خواهد رست از زندان خاک