دردا که همه روی از ابوسعید ابوالخیر رباعی 209

1 آن رشته که قوت روانست مرا آرامش جان ناتوانست مرا

2 بر لب چو کشی جان کشدم از پی آن پیوند چو با رشتهٔ جانست مرا

1 یاد تو شب و روز قرین دل ماست سودای دلت گوشه نشین دل ماست

2 از حلقهٔ بندگیت بیرون نرود تا نقش حیات در نگین دل ماست

1 سوفسطایی که از خرد بی‌خبرست گوید عالم خیالی اندر گذرست

2 آری عالم همه خیالیست ولی پیوسته حقیقتی درو جلوه گرست

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما