دردا که همه روی از ابوسعید ابوالخیر رباعی 209

1 گفتم صنما لاله رخا دلدارا در خواب نمای چهره باری یارا

2 گفتا که روی به خواب بی ما وانگه خواهی که دگر به خواب بینی ما را

1 آنرا که فنا شیوه و فقر آیینست نه کشف یقین نه معرفت نه دینست

2 رفت او زمیان همین خدا ماند خدا الفقر اذا تم هو الله اینست

1 نردیست جهان که بردنش باختنست نرادی او بنقش کم ساختنست

2 دنیا بمثل چو کعبتین نردست برداشتنش برای انداختنست

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما