ز آشفتگی حالم ربط از سخن بریده از کلیم غزل 535

1 ز آشفتگی حالم ربط از سخن بریده از هم فتاده حرفم چون نامه دریده

2 در وادی محبت شاید رسد بآبی رفتست تا بچشمم خار بپا خلیده

3 سامان دلربائی، لطفست و مهربانی نه چشم نیم مست و نه ابروی کشیده

4 سرسبز باد یارب بستان عشق، کانجا غلطیده است بر گل، مرغ بخون طپیده

5 قدرت چو نیست، مردن از زندگیست خوشتر صد بار سر بریده، بهتر ز پر بریده

6 هم طالع نصیحت درد دلیست ما را در پیش هر که گفتنی نشنیده و شنیده

7 در چین طره او، از حال دل چه پرسی یک سینه زخم دارد چون شانه نو رسیده

8 گردد ز حرف سردی پرحوصله، تنگ ظرف آشوبد از نسیمی دریای آرمیده

9 شد عمرها که نگرفت یک مست جای منصور آری کمان حلاج ماندست نا کشیده

10 بیدار نگردد بخت کلیم شاید زیرا که کام دل را دائم بخواب دیده