1 زمانه داور کشور گشای نصرت دین ایا ضمیر تو از راز روزگار آگاه

2 تویی که همتت از فرط کبریا نکند مگر بچشم حقارت در آفتاب نگاه

3 سنان رمح تو کابیست در هوا روشن درآورد بدو چشم عدوت آب سیاه

4 به نزد جود تو مرغ رسیلت است امل به پیش عفو تو مقبول خدمت است گناه

5 به شربتی که بدو رشک برد آب حیات فزود قوت و صحت تو را و حشمت و جاه

6 تو عمر خضر بیابی که می برویاند ز سنگ چون قدم خضر سایه تو گیاه

7 خدایگانا معلوم رای توست که من ز دست حادثه دارم به حضرت تو پناه

8 اگر به مصلحتی دور مانم از در تو نه از ملامت خدمت بود معاذالله

9 دعا و خدمت شاه است کار و پیشه من به هیچ حال فتوری بدو نیابد راه

10 چو بنگری به حقیقت تفاوتی نکند حضور و غیبت من در دعا و مدحت شاه

11 به تن ز خدمت اگر دور می شوم حالی نشانده ام دل و جان معتکف درین درگاه