زمانه پندی آزادوار داد مرا از رودکی قصیده-قطعه 18

1 کس فرستاد به سر اندر عیار مرا که: مکن یاد به شعر اندر بسیار مرا

2 وین فژه پیر ز بهر تو مرا خوار گرفت برهاناد ازو ایزد جبار مرا

1 دریغ! مدحت چون درو آبدار غزل که چابکیش نیاید همی به لفظ پدید

2 اساس طبع ثنایست، بل قوی‌تر ازان ز آلت سخن آمد همی همه مانیذ

1 حاتم طایی تویی اندر سخا رستم دستان تویی اندر نبرد

2 نی، که حاتم نیست با جود تو راد نی، که رستم نیست در جنگ تو مرد

1 هرکه نامخت ازگذشت روزگار نیز ناموزد ز هیچ آموزگار