ذوقی به کمالست و وصالی از نظیری نیشابوری غزل 111

1 ذوقی به کمالست و وصالی به دوامست امروز به ما منزلت عشق تمامست

2 بر صوفی بی وجد وبالست عبادت بر شیشه که خالی ست ز می سجده حرامست

3 دادیم به معشوقه و می دنیی و دین را بدنام شدن در دو جهان غایت نامست

4 احیای شب ما و صبوحی حریفان مهتاب همه روزن و صبح همه بامست

5 جمعی که گرفتاری ایام شناسند چون شب پره از نور گریزند که دامست

6 می گریم و از گریه چو طفلم خبری نیست در دل هوسی هست ندانم که کدامست

7 ساقی غم دوران مخور و رطل گران ده شادست جهان تا می حسن تو به جامست

8 گویید به زاهد بچه عصمت نفروشد بوی می دوشینه هنوزش به مشامست

9 رنجور و الم دیده و پیرست «نظیری » جام سحری چون نخورد ماه صیامست