دمی که بوی گل از باد از بابافغانی شیرازی غزل 255

1 دمی که بوی گل از باد نوبهار آید بغنچه ی دل من بیتو زخم خار آید

2 بهار آمد و مردم بعیش خود مشغول دو چشم من نگران هر طرف که یار آید

3 مرا چو نیست نشاط از بهار و باغ چه سود که سبزه بر دمد از خاک و گل ببار آید

4 دلا بپای گل و سرو آب دیده مریز نگاهدار که آن سرو گلعذار آید

5 خوش آن سرشک جگرگون که پیش لاله رخی ز دل بدیده و از دیده بر کنار آید

6 ز باغ وصل جوانان گلی بچین امروز که گل رود ز گلستان و خار بار آید

7 چو در دلت نکند ناله ی فغانی کار بگشت گلشن کویت دگر چکار آید