دمی که مست حیا از من آن از اسیر شهرستانی غزل 167

1 گل گل شکفتی از می و افروختی مرا افروختی ز باده چها سوختی مرا

2 نه مست و نه خمار نه هجران و نه وصال حیرت گدازدم که چرا سوختی مرا

1 سیرکن نو رسیده ما را وحشت آرمیده ما را

2 ای کبوتر دچار باز شوی دیده ای نور دیده ما را

1 یا جلوه مده فرشته ها را یا خام مکن برشته ها را

2 دهقانی برق اگر نباشد انبار کنند کشته ها را