1 یار بر من دود دل‌ها می‌کشد لشکری از فتنه بر ما می‌کشد

2 کرده است از زلف بس قلاب‌ها تا دل خلقی به هرجا می‌کشد

3 نوش دارویی ز لعلش خواست دل زانکه زلف او به سودا می‌کشد

4 ای بسا سرها که سازد پایمال طرهٔ مشکین که در پا می‌کشد

5 دست قدرت کرد ماه عارضش خط مشکین را چه زیبا می‌کشد

6 شاهدی چون یاد می‌آرد لبش میل جان او به صهبا می‌کشد