دلبر به من رسید و جفا از شاطرعباس صبوحی غزل 27

1 دلبر به من رسید و جفا را بهانه کرد افکند سر به زیر، حیا را بهانه کرد

2 آمد به بزم و، دید من تیره روز را ننشست و رفت، تنگی جا را بهانه کرد

3 رفتم به مسجد از پی نظارهٔ رخش بر رو گرفت دست و، دعا را بهانه کرد

4 آغشته بود پنجه‌اش از خون عاشقان بستن به دست خویش حنا را بهانه کرد

5 خوش می‌گذشت دوش صبوحی به کوی او بر جا نشست و، شستن پا را بهانه کرد