شاطرعباس صبوحی

دلبرم گر به تبسّم لب از شاطرعباس صبوحی غزل 34

غزل 34 ام از 98 غزلیات

خانه / شاطرعباس صبوحی / غزلیات شاطرعباس صبوحی / غزل شماره 34

1 دلبرم گر به تبسّم لب خود باز کند کی مسیحا به جهان دعوی اعجاز کند؟

2 دین و دل، هر دو به یکبار به تاراج برد در صف سیمبران گر سخن آغاز کند!

3 رونق مهر و قمر افکند از اوج فلک زلف شبگون، رخ مه رو، اگر ابراز کند

4 ببرد صبر و شکیبم اگر آن لُعبت ناز بهر صید دل من، حمله چنان باز کند!

5 خلّج و تبّت و چین است مگر منظر او کاین چنین دلبری و عشوهٔ طنّاز کند؟

6 به یکی جو نخرم سلطنت ملک جهان بت غارتگر من، گر هوس ناز کند

7 وصل دلدار صبوحی نتوان شد حاصل هر زمان هجر تو را شعبده‌ای ساز کند

شاطرعباس صبوحی

شعر شعر کهن غزل شاطرعباس صبوحی

عکس نوشته

کامنت

شعر های دیگر از شاطرعباس صبوحی

1 روزه دارم من و افطارم از آن لعل لب است آری! افطار رطب در رمضان مستحب است

2 روز ماه رمضان، زلف میفشان که فقیه بخورد روزهٔ خود را به گمانش که شب است

1 نیست او را سر موئی سر سودائی ما کار شد سخت، مگر بخت کند یاری ما

2 تا به آهوی ختن، نسبت چشمت دادند شهره گردید به هر شهر، خطا کاری ما

1 گرهی از خم آن زلف چلیپا وا شد هرکجا بود، دل گمشده‌ای پیدا شد

2 گر به آهوی ختا، نسبت چشمت دادیم گنه از جانب او نیست، خطا از ما شد

شاعر شعر دلبرم گر به تبسّم لب خود باز کند شاطرعباس صبوحی می باشد.

این شعر در قرن 13 سروده شده است.

قالب شعر دلبرم گر به تبسّم لب خود باز کند غزل است

این شعر در دسته‌بندی شعر فارسی, شعر کوتاه, عارفانه, عاشقانه قرار دارد و مضمون اصلی آن شعر فارسی, شعر کوتاه, عارفانه, عاشقانه است.

شعربعدی

98 / 34

شعرقبلی

بنر