نماز شام غریبان چو گریه از فیض کاشانی غزل 1128

1 نماز شام غریبان چو گریه آغازم به مویه‏های غریبانه قصه پردازم

2 به یاد مهدی هادی چنان بگریم زار که راه و رسم فراق از جهان براندازم

3 من از دیار حبیبم نه از بلاد غریب مهیمنا به رفیقان خود رسان بازم

4 خدای را مددی ای رفیق ره تا من به کوی مهدی هادی علم برافرازم

5 هوای منزل او آب زندگانی و من به خاک آتش بیگانه سوزم و سازم

6 به کوی تو نتوانم به خویش ره بردن مگر به بال عنایت دهی تو پروازم

7 نه همدمی نه رفیقی نه مژده وصلی بنال فیض که جز ناله نیست دمسازم