آفتابی که بنده سرگردان از جلال عضد قطعه‌ 1

1 ای ز دوری رخت جامه صبرم شده چاک شخص عقلم شده در چنگ هوای تو هلاک

2 در دو عالم اگرم هیچ نباشد سهل است چون تو هستی اگرم هیچ دگر نیست چه باک

1 عاشق آن باشد که بر خود سخت و سست آسان نهد رنج را راحت شمارد درد را درمان نهد

2 کام آن بیند که تن در درد ناکامی دهد وصل آن یابد که دل بر محنت هجران نهد

1 عاشق سوخته دل زنده به جانی دگر است از جهانش چه خبر، کاو به جهانی دگر است

2 بس که از خون دلم لاله خونین بشکفت هر کجا می نگرم لاله ستانی دگر است