خورشید تف از عارض تابان از قصاب کاشانی غزل 131

1 خورشید تف از عارض تابان تو دارد مه روشنی از شمع شبستان تو دارد

2 تمکین و سرافرازی و رعنایی و خوبی سرو سهی از قدّ خرامان تو دارد

3 خود را ز حشم کم ز سلیمان نشمارد آن مور که ره بر شکرستان تو دارد

4 آفاق ز رخ کرده منوّر گل خورشید پیداست که رنگی ز گلستان تو دارد

5 هنگام تبسّم ز غزل‌خوانی بلبل رمزی است که گل از لب خندان تو دارد

6 گر طعنه زند بر چمن خلد عجب نیست آن دل که گل غنچه پیکان تو دارد

7 برکش ز میان تیغ و به قصاب نظر کن چون گردن تسلیم به فرمان تو دارد